Psi senior zasługuje na wyjątkową opiekę

2024-05-14

Nawet jeśli obecnie macie psa młodego lub dorosłego, to wcześniej czy później z dużym prawdopodobieństwem staniecie się opiekunami psiego seniora. Niestety, starość psa w zdecydowanej większości jest nieunikniona. W tym okresie życia pupila nie powinno być czasu na rozpacz i planowanie „co będzie później?”… Raczej wiadomo, co wcześniej czy później się wydarzy…

Gdy pies wchodzi w okres starości i staje się poczciwym lub wręcz odwrotnie – sfrustrowanym psim staruszkiem, należy się cieszyć każdym dniem i każdą chwilą z nim spędzoną. 

W tym okresie bardziej niż kiedykolwiek jesteście potrzebni swojemu przyjacielowi. Nie płaczący nad jego losem – to psu w żaden sposób nie pomoże, tylko uśmiechnięci i chętni do pomocy – takimi właśnie chciałby Was widzieć pies. 

Psy rozumieją starość. I chyba bardziej niż my godzą się z nią. Taka przecież jest kolej rzeczy każdej żyjącej istoty.

Od kiedy pies staje się seniorem?

Mój najstarszy klient to wielorasowy samiec. Około trzynastu lat swojego życia spędził na łańcuchu. O zgrozo! Jego obecna opiekunka przez dwa lata jeździła do niego i chodziła z nim na długie spacery. 

Przez pół roku przekonywała wcześniejszego właściciela, aby oddał jej psa. Po wielu długich rozmowach zgodził się. I tak właśnie psi staruszek trafił pod skrzydła swojej obecnej opiekunki. Ba! On zamieszkał w mieście. 

Z dumą patrzę na ten duet i tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że psy mają swoją starość „w nosie”. Cieszą się każdą przyjemną chwilą i absolutnie nie planują, co będzie jutro. Ważne jest to, co jest tu i teraz. Tego możemy im pozazdrościć.

Starość to ostatni etap w życiu psa – jest on stanem, który następuje w efekcie procesu starzenia się. Sam proces starzenia zaczyna się już w wieku dorosłości. 

Powoli zmniejsza się zdolność do odpowiedzi na stres środowiskowy. Następuje powolne, naturalne i nieodwracalne nagromadzenie się uszkodzeń wewnątrzkomórkowych, przerastające zdolność organizmu do samonaprawy. 

Na pytanie: „w jakim wieku zaczyna się starość psa?” nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Psy rasowe urodzone w hodowlach ZKwP, w wieku ośmiu lat wchodzą – zgodnie z wytycznymi – w tak zwaną grupę seniora. 

Suki od tego wieku nie powinny już rodzić szczeniąt. Patrząc na wielkie koncerny produkujące karmy dla psów można zauważyć, że karmy dla seniorów zaleca się podawać już od siódmego roku życia. 

fot. Michael on Unsplash

Co wpływa na kondycję psa seniora?

Zatem gdzie jest prawda? Prawdą jest, że pewne rasy/typy psów żyją zdecydowanie krócej niż inne. Jednak proces starzenia się jest sprawą bardzo indywidualną i bardzo wiele czynników ma na niego wpływ.

Styl życia i warunki bytowe

Pełnią bardzo ważną funkcję w procesie starzenia się. Może już w wieku dorosłości powinniśmy, jako opiekunowie, zastanowić się, jaki styl życia byłby właściwy dla naszego psa? 

Czy zapewniamy mu odpowiednią ilość i jakość snu? Czy jego spacery są na tyle atrakcyjne i jednocześnie na tyle spokojne, że jego organizm pozostaje w równowadze? 

Czy nie narażamy psa zbyt często na sytuacje, które dla niego są zbyt trudne? O ile człowiek jest odpowiedzialny za swój styl życia, o tyle w chwili, gdy podejmie decyzję zostania opiekunem psa, odpowiada za styl życia swojego podopiecznego.

Żywienie

Prawidłowe żywienie, dostosowane do potrzeb danego organizmu, jest również niezwykle ważnym czynnikiem, który zdecydowanie może opóźnić proces starzenia się. 

Na szczęście obecnie na rynku jest niezliczona ilość naprawdę dobrych karm dla psów. 

Zarówno suchych, jak i mokrych. Ostatnio coraz bardziej popularne staje się też jedzenie gotowane, które różne firmy przygotowują na potrzeby danego psa. 

Ważne, żeby pamiętać, że to, czy pies jest odpowiednio żywiony musi mieć odzwierciedlenie w wynikach jego badań.

Opieka weterynaryjna

O ile w początkowych latach życia psa gabinet weterynaryjny można odwiedzać sporadycznie, o tyle od około piątego roku życia cykliczne badania powinny stać się normą. 

Psy, podobnie jak ludzie, w wieku dorosłym zaczynają chorować. Pojawiają się choroby tarczycy, wątroby, oczu, pojedyncze zwyrodnienia kostne i inne schorzenia. 

Bardzo ważne jest, aby każdą z chorób, która się pojawi, wykryć w jej najbardziej początkowym stadium. 

Obecna weterynaria jest na tak wysokim poziomie, że odpowiedni dobór leków i cykliczne monitorowanie stanu zdrowia są w stanie wydłużyć życie psa o długie lata.

Selekcja i moda

Gdy w danej rasie/typie psy rozmnażane są nadmiernie, musi się to odbić na ich zdrowiu, a co za tym idzie na ich życiu, przede wszystkim na długości ich życia. 

Zatem jeśli jesteś opiekunem psa rasy „modnej”, np. labradora retrievera, zadbaj o to, aby jego stan zdrowia był cyklicznie monitorowany.

Czynników wpływających na proces starzenia się jest jeszcze więcej i nie sposób wszystkich tu wymienić. Na wymienione wyżej opiekun ma bardzo duży wpływ.

fot. Brian Gerry on Unsplash

Jakie potrzeby ma psi senior?

Kolejną kwestią, którą chciałabym poruszyć, są potrzeby psa. Jako czynnie pracująca behawiorystka niemal codziennie mówię o psich potrzebach. Gdy pies wchodzi w wiek seniora i staje się psim dziadkiem czy też psią babcią, to jego potrzeby nie znikają. 

Nie są nawet inne niż w wieku młodzieńczym, są tylko w inny sposób rozłożone. Zmienia się ilość snu – psy starsze śpią zdecydowanie więcej i głębiej. Warto pamiętać też o tym, że bardzo duże znaczenie w tym wieku dobrze dobrane legowisko. 

Niejednokrotnie posłanie ortopedyczne odciąży psa, który ma problemy kostno-stawowe. Wraz z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na kalorie dostarczane w pożywieniu. Należy więc szczególnie uważać, aby nie doprowadzić do otyłości. 

Zdecydowanie przyspieszy ona proces starzenia się i będzie prekursorem licznych chorób. Nieprawdą jest, że starszy pies się nie uczy. Uczy się! Tyle, że zdecydowanie wolniej. 

Ćwiczcie ze swoimi staruszkami, wymagajcie od nich tyle, na ile są gotowe psychicznie i fizycznie. Stawianie przed starszym psem nowych zadań spowolni proces starzenia się mózgu. 

Sprawą, o którą często pytają opiekunowie starszych psów, są spacery. Oczywiście, że nie powinny, a wręcz nie mogą być one takie aktywne, jak w młodości, ale bezwzględnie być powinny. 

Pamiętam, jak z moim labradorem Luxorem jeździłam w miejsca, w których lubił biegać jako młodzieniec. Pamiętał je zawsze! Mając prawie trzynaście lat nie mógł już długo chodzić, ale siadaliśmy sobie na trawie i on patrzył. Patrzył i się cieszył. 

To było widać w wyrazie jego oczu. Psy do końca swoich dni mają doskonały węch. Nawet jeśli na oczy zachodzi już zaćma i wydaje się Wam, że pies ledwo widzi – to pamiętajcie, że doskonale czuje i prawdopodobnie po zapachu będzie wiedział, gdzie się znajduje.

Opiekujcie się swoimi psimi staruszkami i nie płaczcie nad ich losem. Na uzasadniony płacz przyjdzie czas. Póki jednak ich serce bije, bądźcie przy nich radośni i tacy, jakimi byliście wtedy, gdy byli młodzieńcami. 

Psy czują Wasz zapach, gdy jesteście smutni one też smutnieją. Nie zabierajcie im uśmiechu i sami zobaczcie, jak wesołe potrafi być życie staruszka.

Gdy przyjdzie TEN nieunikniony moment, zaufajcie prowadzącemu lekarzowi weterynarii. Pozostańcie ze swoim psem do końca – przy Was zawsze będzie psu łatwiej.